Binnen de muziek is het onderhand een uitstervend ras. Net zoals de ivoordragende Afrikaanse neushoorn of olifant worden ook koperdragende harmonie- of fanfaremuzikanten steeds schaarser. Grote vraag: waar ligt dat aan? Zijn de uniformdragende klarinetspelers en trommelaars opeens niet meer sexy?
In het kader van zieltjes winnen, bracht daarom een delegatie van Nederweertse harmonieën gisteren een bezoek aan diverse basisscholen. Doelstelling: meer jeugdige aanwas richting de harmonie bewerkstelligen. Buiten het feit dat muziek jongeren verbindt, is het misschien eenzelfde geval als de Braziliaanse man die ooit trouwde met een geit; een moeizaam huwelijk. Ten tijde van stuiterende dance-muziek of sensuele Spaanse rap geldt de authentieke HaFa-cultuur namelijk niet meer als mainstream.
De aspirant-Beethovens die nog een muzikale hobby hebben, oefenen dit vaak uit op DJ-tafels waarbij het containerbegrip muziek de grenzen opzoekt. Beukende beats die worden opgevoerd naar een naderende climax staan nu eenmaal vaker in de hitlijsten dan een 18-eeuwse Polka die ooit op de oostelijke aardappelvelden van Tsjechië ontstond.
De harmonieën hebben deze wijsheid ondertussen ook in pacht en proberen het muzikale aanbod te verrijken met bijvoorbeeld symfonische rock waarbij een tuba op melodieuze wijze Tom Jones’ Sexbomb voordraagt (bom, bom, boôom). Het zou de volgende generatie in ieder geval meer aanspreken. Of er dan ook een Armin van Buuren-achtig figuur met mengtafel op wieltjes meerijdt met de fanfare is misschien wat hoog gegrepen.
Het zou in ieder geval zonde zijn als harmonieën als een kaars in de nacht zouden vergaan. Los van ieders muzieksmaak brengt dit soort verenigingen namelijk de nodige culturele binding teweeg. En of dit met een stoet marcherende uniformen geschiedt, of daarna gezamenlijk in de kroeg is niet belangrijk. Het gebeurt in ieder geval in harmonie.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.