Topvrullie

De bestuurscultuur bij veel bedrijven wordt nog altijd overheerst door testosteron, zo oordeelde de Limburgse werkgeversvereniging afgelopen week. Veel te weinig vrouwen bekleden bepalende posities en daarom zou er een quotum moeten komen: minimaal dertig procent oestrogeen aan elk bedrijfsroer. De reden dat het nog niet wil vlotten met de vrullie aan de top: dames zouden te terughoudend zijn.

Ik twijfelde de afgelopen dagen aan het idee dat assertiviteit alleen aan mannen zou zijn voorbehouden. Terugkijkend op enkele bazinnen in mijn tot dusverre korte werkcarrière leert me inderdaad dat vrouwen anders leiding geven. Een vrouw als eindverantwoordelijke geldt op veel plekken als een baken van rust. Terwijl ze met beide handen een riante theekop vastklemmen en met dichtgeknepen ogen de theedamp wegblazen, is relativering en nuance vaak dichtbij. Volgens de werkgeversvereniging zijn dit juist broodnodige elementen op plekken waar knopen worden doorgehakt. De vrouw zou namelijk serene rust aan bedrijfstafels brengen waar spierballentaal met wedstrijdjes verpissen worden afgewisseld. Een welkome combinatie.

Toch rakelt zo’n quotum weer de vraag op: gaat geslacht boven kwaliteit? Moet een middelmatige sollicitant boven een betere worden verkozen om de doodeenvoudige reden dat haar kruis meer gelijkenis heeft met een stopcontact dan een stekker? Als een stekkerdrager betere papieren en kwaliteiten heeft voor een functie en vervolgens zou worden gepasseerd vanwege geslacht, is dit een verkeerde ontwikkeling. Piemeldiscriminatie dus.

De Belgische meidengroep K3 had al vroeg in de smiezen dat deze scheefgroei ontstond. Zij zagen al langer dat er op bedrijfsvloeren veel meer oude dikke stropdasfiguren waren dan verstandige dames op leeftijd. De tekst van het nummer ‘Oma’s Aan De Top’ legt daarom duidelijk de vinger op de zere plek:
Oma’s aan de top.
Het feesten kan niet op.
Met oma’s aan de top.
Treuren wordt een flop.
mijn tranen zijn gestopt.
Met oma’s aan de top.

Zoals zij al vaak met hun maatschappijkritische liedjes bewezen, waren Karen, Kristeel en Kathleen ondanks hun wulpse glitterpakjes hardcore feministen. Verder mag ook gezegd worden dat de drie charmante Belgjes in geen opzicht terughoudend waren. Zij kwamen, zagen en overwonnen de hitlijsten. Trokken zich niets aan van mannelijke gitaarconcurrenten en hielden hun poot stijf. Helaas mocht de oorspronkelijke K3-bezetting niet eeuwig voortleven. In 2015 werd de stekker er uitgetrokken.