Afgelopen zaterdagavond 8 februari vond er voor de 3e keer het Klöppelebal plaats, georganiseerd door VV. de Vlikkestaekers. De presentatie lag in handen van Esther Veugen.
Klöppelebal
In een gezellig volle zaal van het Peeljuweel werden er voor het publiek 8 nominaties via ludieke krantenkoppen gepresenteerd. Het verhaal van ‘de Klöppel’ werd door het panel: Rob Poels, Maurice Geuns en Bas Poels voorgedragen. Ook werd de ‘lompe actie’ onder de loupe genomen door Nadine Bloemers en Patricia de Wit. Zij verkleedden zich elke keer opnieuw toepassend aan het verhaal. De Klöppel werd door de dames in de zaal opgehaald. Deze mocht plaatsnemen op het podium in de voor hem / haar klaargezette ‘troon’. Het complete verhaal werd door het panel verteld aan het publiek. Het publiek kon zich vermaken met een optreden van Neppie Beppie, oftewel Aldje Hendrikx. De jury bestond uit: Prîns Marcel, Erwin Pellemans, Joe Huber, Lisan van de Kruijs, en voorzitter Paul Koppen.
Nadat alle klöppels werden gepresenteerd werd er een cheque verloot van Jan Truijen, Beeld & Geluid. Alle inzenders maakte kans op deze cheque, mits ze in de zaal aanwezig waren. De cheque werd gewonnen door Huib Coolen.
De jury besloot unaniem wie er met de Gouden Klöppel vandoor ging. Deze titel was dit jaar voor Wendy Verheijden.
Goud: Wendy Verheijden
Familie Verheijden keken afgelopen zomer uit naar hun welverdiende vakantie. Nog niet aangekomen op hun bestemming, kregen ze een melding op hun telefoon dat het alarm in hun huis afging. En wat doe je dan? Je ouders bellen natuurlijk bellen, maar door hun werd niet opgenomen. Dan maar optie twee: de buren bellen om te vragen of zij even een kijkje zouden willen nemen. En aangezien buurman John politieagent is, ging díe wel even een kijkje nemen. John gewapend met handboeien en een wapenstok maakte een grote ronde om het huis maar er was niets te zien. Hij klom op de duobak om eens over de schutting te kijken, maar ook hier was niks te zien. Nog maar een rondje om het huis maken dacht John.
Ondertussen was er in de woning van familie Verheijden lichtelijke paniek ontstaan. De twee inbrekers zagen een verdacht persoon om de woning lopen en kozen ervoor om snel via de garagedeur met de laptop en het geldkistje naar buiten te gaan. Op dat moment dat ze naar buiten liepen met de buit, liepen ze daar tegen de verdachte persoon aan die rondjes om het huis aan het maken was. John bekeek de daders en maakte zich klaar om de inbrekers te overmeesteren. Maar ze waren wel al wat op leeftijd en zagen er niet echt uit als inbrekers. Maar ze hadden wel een laptop en geldkistje in hun handen. Dat is toch vreemd. Had hij deze man niet al eens eerder schoefelend in de voortuin gezien?
Wat was er gebeurd? De familie Verheijden was een beetje slordig geweest in hun vakantievoorbereidingen. Ze hadden wat waardevolle spullen in huis achter gelaten. En wat doe je dan? Je ouders bellen om die spullen op te halen. Maar het was nog niet het enige waar ze slordig in waren geweest, want ze waren ook nog vergeten het alarm op het huis te zetten.
Toen de ouders het huis binnengingen, waren ze in de veronderstelling dat ze het alarm uitschakelde maar ze schakelde juist het alarm in en daarom werd buurman John ingeschakeld om de inbrekers te overmeesteren.
Wendy kwam overigens na de vakantie wel nog met excuses en een eetbon en de vraag om dit alstublieft ‘onder ons te houden’, dus aan iedereen het verzoek: Hou dit verhaal onder ons.
Zilver: Senna de Leeuw en Fré Coolen
Op een zondagmorgen, wordt Marianne Mackus gewekt door haar echtgenoot Ron en zegt: “Ze hebben een andere Boorebroeed bij de Pinmaekers!” Marianne begrijpt Ron niet wat hij bedoeld, maar als ze naar buiten kijkt is het meteen duidelijk. Iemand heeft vannacht het bord van de boerenbruiloft bij de buren in de tuin gezet. Gelukkig is er niets kapot gemaakt en Ron en Marianne willen het bord weer terug in de tuin zetten. Buurman Hugo was niet van plan om mee te werken. Hij heeft namelijk een ‘gooij troef’ in handen en er wordt een oproep op Facebook gedaan.
Op dezelfde morgen is het een paar honderd meter verderop in huize Coolen aan de Gebbelsweg onrustig. Fré is zijn sleutels kwijt en Huib zoekt het hele huis door, maar die sleutels zijn niet te vinden. Teneinde raad bedenkt Huib dat dan maar het beste een oproep op Facebook kan plaatsen of iemand de sleutels van Fré heeft gevonden. Maar als Huib Facebook opent ziet hij dat iemand hem was voor geweest. Er staat namelijk: ‘Wil diegene die vannacht het bord van het boerenbruidspaar in mijn tuin heeft geplaast zo vriendelijk willen zijn om het bord terug te zetten. In ruil daarvoor heb ik een op plaats delict gevonden: bos sleutels’.
En zo ruig als ze snachts waren, zo ruig waren ze de dag erna ook. Gewapend met twee dikke bossen bloemen en een glimlach op het gezicht komen Fré en Senna het bord weer terug zetten in ruil voor de sleutels.
Brons: André Scheepers
Vroeger woonde er een Columbiaans meisje enkele jaren bij de familie Gruteke in. Gina van André van Lumme is sinds die tijd nog altijd dikke vriendinnen met Fernanda. Fernanda woont nu inmiddels in Panama en Gina haar wens was om daar een keer op vakantie te gaan. Ze stelde het aan André voor en hij vond het een prima idee. Van Panama had André wel eens gehoord want hij had vroeger in de kantine een poster zien hangen van Panama Anderson en dat was goed dus dan zou dit ook zeker wel wat zijn. Ze boekte een vlucht naar Panama. Een hotel hoefde ze niet want ze mochten natuurlijk bij Fernanda slapen.
Tijdens de vlucht komt er een knappe stewardes aan en deelt een blaadje uit. André hoopt nog dat het een kleurplaat is, maar het is een douaneformulier en de stewardes zegt dat hij het moet invullen. Dat doe ik wel mompelt André “Wat zegt u meneer” , vroeg de stewardes want ze kan er niets van maken. Maar Gina verstond het ook niet dus het lag niet aan de Stewardes. Zo goed en zo kwaad als het kan werd het formulier ingevuld. Alleen het verblijfadres weten ze niet want dat is bij Fernanda en dat hebben ze niet op hun reispapieren staan.
Maar ja zo belanrijk kan dat niet zijn. Het formulier wordt ondertussen weer opgehaald en het vliegtuig landt netjes. Nu nog door de douane. In het Spaans werd hun duidelijk gemaakt dat het verblijfadres niet is ingevuld. Twee Nederlanders in Panama zonder verblijfadres en wat gemompel over Fernanda. De Panamese douane vindt dit een vreemd verhaal. Ze roepen er wat politie bij en André wordt verder ondervraagt. “Weet je wat gaan doen”, zegt Gina, “wij bellen Fernanda, die staat op het vliegveld om ons op te halen en kan alles uitleggen”.
André pakt meteen zijn telefoon en begint te bellen. Maar hij blijft stil met zijn telefoon aan zijn oor staan. “Wat hoor je”, vraagt Gina.”Ja Niks”, zei André. “Gaat hij wel over”?????. “Hoe moet ík dat weten”, zegt André . “Ik weet toch niet wat tuut tuut tuut in het Spaans is.”
Dan nog maar eens proberen met Gina haar telefoon, maar ook hiermee helemaal niks. En net toen de drugshonden arriveerde en André de rest van zijn leven in een Panamese cel aan zich voorbij zag flitsen kwam Gina op een briljant idee. “André, hebben wij de telefoon misschien nog op vliegtuigstand staan”? En zo kregen ze uiteindelijk Fernanda aan de lijn, kon het adres worden ingevuld en mochten ze in plaats van 14 jaar in de cel, 14 dagen genieten van een welverdiende vakantie.
De organisatie wil iedereen bedanken die de Klöppels hebben genomineerd en zeker ook de Klöppels die plaats hebben genomen in de mooie stoel. Ook Jan Truijen hartelijk bedankt voor de sponsoring. Heb je nu al een opgave voor volgend jaar? Geef dit door via kluppelebal@devlikkestaekers.nl. Opgaves mogen gaan over elke inwoner van de gemeente Nederweert.
Bedankt voor het lachen.
Foto: Henk Roemen
Er zijn nog geen reacties geplaatst