Het maakt niet uit of je jong of oud bent,
Het maakt niet uit waar je in je dagelijkse leven mee bezig bent.
Iedereen van ons heeft met de gevolgen van het virus te maken.
Wij willen mensen uit Nederweert de mogelijkheid geven om hun verhaal te vertellen. Vandaag de moeder;
Janneke (39 jaar);
Toen we hoorden dat de scholen dicht gingen, heb ik daar als moeder echt, echt slecht van geslapen. We hebben drie dochters van 4, 7 en 9 jaar. De meisjes kregen echt wel wat mee en wisten niet goed waar ze aan toe waren. Daarnaast heeft mijn man een bedrijf waar ook het een en ander geregeld moest gaan worden. We hebben ruim 60 collega’s. Binnen ons bedrijf hebben we de nodige maatregelen genomen om risico’s zoveel mogelijk te beperken, zowel op het werk als in de privésituatie. We proberen dat wat we kunnen, te faciliteren. We zijn blij dat we dit in goed overleg met onze collega’s hebben kunnen doen. En natuurlijk hebben mensen vragen. Dat is goed. Dat zet ons ook weer aan het denken.
Mijn man en ik hebben er best veel over gesproken. Voor ons als ouders was het duidelijk dat mijn man zich zou richten op datgene wat in het bedrijf nodig was. En ik ben de eerste week thuis gebleven, ook omdat ik niet fit was, zodat ik samen met onze kinderen een weg kon vinden in het verplicht thuis moeten zijn en ook je schoolwerk moeten maken.
We hebben samen een schema opgesteld. Per dag hebben we drie momenten ingepland waarop de kinderen aan hun schoolwerk bezig zijn en verder mogen ze spelen. Ik werk op dit moment twee dagen in de week van 6.00 uur tot 13.00 uur en op die dagen is mijn man thuis en pakt hij de schoolse taken met de meisjes op.Na een eerste moment van onrust wat we echt hebben gevoeld, hadden we al snel een goed ritme te pakken.
Op het bedrijf was het goed georganiseerd en thuis was er rust. Ik realiseer me dat het echt anders is wanneer een van ons beiden bijvoorbeeld in de zorg zou werken of diensten van 12 uur zou moeten draaien. Iedere dag krijgen de kinderen taken die ze moeten doen en daarnaast worden er extra taken aangeboden. Het aanbod is groot en soms is het moeilijk te filteren wat we wel of niet kunnen doen. Ik hoor soms van ouders om mee heen dat ze blij zijn met al die extra taken zodat de kinderen kunnen worden bezig gehouden. En voor andere ouders is het soms ook erg moeilijk om het allemaal in te plannen in combinatie met hun eigen werkzaamheden. De afgelopen week is het schoolwerk van de kinderen uitgebreid. Natuurlijk slaat dan de paniek wel eens bij me toe en vraag ik me af hoe ik het allemaal moet doen terwijl ik ieder kind z’n aandacht wil geven. Dat vind ik ooit lastig maar op het einde van de dag hebben we alles af en is iedereen blij. Er is veel contact met de leerkrachten. Onze kinderen gaan naar basisschool de Tweesprong in Nederweert-Eind. Ze hebben alle drie leerkrachten die zich tot het uiterste inspannen om het onderwijs binnen deze omstandigheden zo goed mogelijk te laten verlopen.Samen met de kinderen proberen wij iedere ochtend en iedere avond naar het Jeugdjournaal te kijken en lukt dat niet, dan kijken we terug. We missen niets. Natuurlijk komen er vragen naar voren maar het zijn geen vragen die tot een last leiden. Het klinkt misschien raar maar we hebben het wel in orde. We genieten van de gedwongen rust die het ons als gezin geeft. We merken dat de rust onze kinderen goed doet, ook omdat wij veel meer tijd voor ze hebben. We doen heel veel samen. We badmintonnen, we maken puzzels met de jongste en iedere dag spelen we rummikub. We genieten echt van de rust.
Natuurlijk merken we nu, na vier weken, vooral aan onze oudste dat zij haar vriendinnetjes mist, dat de kinderen de leerkrachten missen, dat ze alles missen. Dat merk ik ook aan mijn man en aan mezelf. Maar we zijn heel strikt in het naleven van de richtlijnen. Ik ben niet zo bang voor mijn eigen gezondheid en de gezondheid van mijn gezin, wat meteen ook het belangrijkste is. Maar ik hoor, net als iedereen, schrijnende verhalen om me heen over gezinnen die geconfronteerd zijn met besmetting. Het feit dat zo’n gezin de strijd alleen moet voeren, vind ik om te huilen. Dat vind ik hartverscheurend en wil ik in mijn directe omgeving echt niet mee maken. Dus daarom ben ik voorzichtig. Dat vind ik heel belangrijk. En soms is dat lastig. Onze kinderen en ook wij hebben al vier weken geen fysiek contact meer gehad met de opa’s en oma’s. De oudste was jarig en er mocht niemand komen. Mijn moeder was jarig en we zijn voor het raam gaan zingen. Dat is moeilijk. Ik kan het de oudste twee allemaal uitleggen maar de jongste is vier jaar. Ze begrijpt er niets van.
Ik denk er veel over na of we de rust die we nu ervaren, vast kunnen houden. Maar ik wil ook dat de meisjes weer kunnen gaan dansen, turnen en naar Jong Nederland kunnen. Ik wil dat ze weer af kunnen spreken want dat missen ze ontzettend. Dat missen ze echt het meeste.
Buiten het feit dat ik me ook ongerust maak, dat ik ook de onzekerheid en de stress ervaar, hoop ik dat deze periode mensen aan het denken zet, in welke zin dan ook. Voor mij zelf hoop ik dat het lukt om de rust met momenten vast te kunnen blijven houden; quality time voor het gezin.En voor het groter geheel….
Iedereen is nu meer gericht op elkaar. Minder fysiek maar meer op een andere manier. Ik maak veel gebruik van beeldbellen met mijn vriendinnen. Er komen nu meer kaartjes binnen. En met Pasen zet ik iets extra’s voor de deur bij mijn familie. De campagne #das lief en #does lief vind ik briljant. Ik hoop dat we dat vol kunnen houden. Dat we allemaal wat liever voor elkaar kunnen zijn. Wat gemoedelijker voor elkaar. En dat we dat vast blijven houden.
Ria
‘Het corona-virus raakt ons allemaal’ is een serie van Ria voor Nederweert24. Persoonlijke verhalen over de onwerkelijke situatie waar we met z’n allen zitten. Verhalen van en door mensen uit Nederweert. Van jong tot oud en uit alle beroepsgroepen.
- Het corona-virus raakt ons allemaal | Alfons (58 jaar)
- Het corona-virus raakt ons allemaal | Mirjam (44 jaar)
- Het corona-virus raakt ons allemaal | Micheline (53 jaar)
- Het corona-virus raakt ons allemaal | Marlous (39 jaar)
- Het corona-virus raakt ons allemaal | Kevin (17 jaar)
- Het corona-virus raakt ons allemaal | Chantal (47 jaar)
- Het corona-virus raakt ons allemaal | Jan (57 jaar)
- Het corona-virus raakt ons allemaal | Tina (73) en Jo (74)
- Het corona-virus raakt ons allemaal | Pastoor André Koumans (77)
- Het corona-virus raakt ons allemaal | Lilian (54)
- Het corona-virus raakt ons allemaal | Kristy (24)
- Het corona-virus raakt ons allemaal | Imke (11)
- Het corona-virus raakt ons allemaal | Paul (46)
- Het corona-virus raakt ons allemaal | Ton (59 jaar)
- Het corona-virus raakt ons allemaal | Jente (16 jaar)
- Het corona-virus raakt ons allemaal | José (61 jaar)
Er zijn nog geen reacties geplaatst