Sluitingstijd | Werner Bloemers

Vanavond verliet ik stilletjes aan eetcafé De Kleine Winst in Nederweert en dat op een tijdstip waarop ik vroeger juist de kroeg binnen dook … meer en meer gelden tegenwoordig de regels dat je een stapje terug moet doen om in coronatijd aan de gestelde eisen der overheid te kunnen voldoen, illegale feestjes daarbuiten gelaten.

Ik snap dat laatste heel goed. De jeugd wil immers genieten, zoals ik dat in mijn jonge jaren met al mijn beperkingen en privileges heb kunnen doen. Om 22 uur al de kroeg uit om ergens anders verder te gaan feesten, is eigenlijk een begrip van 50 jaar geleden. Of in elk geval de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. 

Ging je dan op stap naar de Santa Domingo (het huidige pand aan de Brugstraat 5 te Nederweert), dan werd er op vrijdag geld bijeen gelegd voor de aanschaf van een vat bier, waar je dan op vrijdag-, zaterdag- en zondagavond van kon genieten. Was het bier op, dan werd er gewoon bijgelegd. En als je dan even geen dorst had, kon je gewoon kiezen voor chocolade of een pittig worstje, iets wat je in deze tijden nauwelijks kunt voorstellen. Vakanties sloeg je over, want dan had je bij de Santa iedere avond Goud van Oud. De muziek van die tijd is na velen jaren nog steeds een begrip. Jimi Hendrix, The Rolling Stones, The Who, Janis Joplin … ja, zelfs de jeugd van nu luistert ernaar.

Die draaiden ze ook in café ’t Babbeltje, dat gevestigd was op de plaats waar nu een tandartsenpraktijk is. En daar was het gewoon elk weekend volle bak, net als in de andere etablissemten die er in de Brugstraat waren. Je had er wel een stuk of zeven, misschien acht kroegen. Terwijl nu vooral de stilte uit het verleden overheerst, met heel af en toe een schijnbare herkenning naar het uitgaansleven van toen.

Over Janis Joplin gesproken, het is vandaag haar 50^e sterfdag. Heeft iemand dit nog kunnen onthouden? Deze krachtige, mooie en tegelijk verdrietige vrouw nam op 4 oktober 1970 een overdosis heroïne. Dit zorgde er wel voor dat er een ware legende werd geboren. Maar haar nalatenschap, is net als velen van die club van 27, gewoon enorm. Zonder haar was er geen vals zingende Madonna geweest, net als onze eigen Anouk en al die anderen, die in vergelijking met Joplin eerder koormeisjes mogen worden genoemd, dan werkelijke opvolgers. 

En wat had ze van deze corona-tijd gevonden met al zijn vreemde dingen, waar we nog steeds mee moeten zien te leven en die een structureel belijning in ons leven dreigen te worden? Waarschijnlijk zou ze daar, na het nemen van een trek aan een joint, inspiratie hebben ontleend voor het schrijven van een aantal prachtige songs die ze dan met haar gevoelig doorleefde stem ten gehore had gebracht.

Deze wereld is gewoon toe om terug te gaan naar de tijd dat we om 22.00 uur linea recta naar huis kunnen gaan. Deels is het voor onze gezondheid gewoon beter, deels is het economisch gezien lang niet zo erg (je kunt immers in de tijd dat je je officieel cafébezoeker mag noemen nog liters achterover drukken en toch niet midden in de nacht thuis hoeven komen), maar het belangrijkste is toch wel het element dat wij ons op deze manier weer langzaam aan in de meest inspirerende jaren aller tijden, de sixties en seventies, gaan wanen … Dat is zeker niet verkeerd, al hoop ik natuurlijk wel dat dit van korte duur zal zijn.

En de Brugstraat in Nederweert? Daar loop ik nog steeds graag doorheen. Waarbij ik vooral dankbaar ben en blijf voor de vriendschappen van toen en nu, omdat je op die manier herinneringen blijft houden. En zonder herinneringen zijn er nu eenmaal geen mooie verhalen te vertellen.

Door: Werner Bloemers