De nacht van de waarheid

Door: Werner Bloemers

Op de allereerste plaats dien ik mijn trouwe lezers en ook de minder trouwe natuurlijk, de allerbeste wensen mee te geven  met dit spiksplinternieuwe verhaal in een spiksplinternieuw jaar! Want wat hadden we daar naar uitgekeken. Als het einde der tijden nabij is, komt er een nieuw jaar … waarin het hopelijk toch beter zal gaan dan waaruit wij gekomen zijn.

Tevens wil ik eenieder van harte bedanken die mij met mijn verjaardag wist te feliciteren. Ik stond perplex van het aantal felicitaties, het bleken er rond de 300 te zijn. Dit verwacht je toch niet in corona-tijden? Enfin, hoe rustig het ook was, ik genoot er met volle teugen van!

Terugkijkend op het monsterachtige jaar 2020: nooit van zijn lange leven had ik nog gedacht om dit mee te kunnen maken. Altijd waren het verhalen van veraf en als je er dan zelf middenin komt te zitten, neemt het leven een totaal andere wending. Je hebt geluk als je zelf niet besmet bent geraakt, maar je realiseert je niet hoeveel geluk je dan hebt gehad. Al dat verdriet om mensen die het niet hebben gehaald wordt vaak al snel overschaduwd door de pech dat jij de nieuwe iphone niet te pakken hebt kunnen krijgen.

Maar alles went, nu we weer in een lockdown zitten, is het gewoon een kwestie van flexibel zijn en weemoedig afwachten. Zo ging het ook met Oudejaarsavond 2020. Vroeger, ja heel vroeger, dan ging je het eerst met je kameraads bij iemand thuis vieren, om later nog naar de Grand Madeira in Nederweert te gaan. Het was hier net een mierennest, zo druk was het. Was je wat ouder, dan ging je naar de Santa Domingo, een beetje verderop in de Brugstraat. Het was dan altijd heel handig als je een lichtkleurige jas aan had, anders kon je hem onder de trap in de jassenhoop niet meer terugvinden. Was je weer wat ouder, dan ging je naar de Kleine Winst aan de Kerkstraat, waar je dan alle mooie meisjes mocht kussen en die dat dan voor één keer toelieten. 

Het was dan niet gek als je om half zeven of half acht thuiskwam, slaapdronken en zo stoned als een garnaal. En dan ging je de dagen erna gewoon verder met iedereen weer gelukkig nieuwjaar wensen, in lijfelijke zin tenminste. Met een knuffel en de drie pakkerds erbij. En als het jaar dan weer een beetje aan het streamen was, verheugde je je weer op zo’n feestmaand met dat erotiserende eind.

Hoe anders is het nu. Ik keek tijdens Oudejaarsavond 2020 naar de try-out van de laatste Oudejaarsconference van Youp van ’t Hek. Het was ook mijn eerste Oudejaarsconference van hem, want ik kwam er door zoveel dingen vroeger nauwelijks aan toe. Wat was hij integer! Wat was hij goed! Toegegeven, meneer is al 66 jaar oud en heeft corona gehad, maar tijdens de try-out gaf hij zichzelf meer bloot dan we van hem gewend zijn. En hij vertelde de waarheid: wij moeten zuinig zijn op het zorgpersoneel. Doe een beetje eerbiedig tegen die mensen en laat hen gewoon hun werk doen.

Dit is een waarheid die staat als een koe. En zeer belangrijk voor deze periode met zijn pandemie. Want hoe zal het gaan in dit jaar? Mogen we straks weer alles doen als we een prikkie zijn wezen halen? Mogen we alleen dan naar festivals en op vakantie? Kunnen wij ons een weekendje Moulin Blues, Raadpop of Bospop weer permitteren als we zijn ingespoten met BioNTech/Pfizer? Mogen we alleen gaan salsadansen in Rio de Janeiro als we Moderna door onze aderen voelen stromen? Ik heb er helaas geen antwoorden op, maar de tijd zal het leren.

Lieve mensen, geniet van dit spiksplinternieuwe jaar en leef je dromen, maar vergeet niet de waarheid van Youp!

Werner Bloemers,