Yuverta Nederweert bevindt zich midden in het centrum van Nederweert. Een kleine MAVO met 325 leerlingen, onderdeel van de groene scholenorganisatie Yuverta. In 2020 ontving de school van de gemeente Nederweert een subsidie voor hun klimaatadaptatieplan. Dit houdt in dat al het regenwater dat op het schoolgebouw belandt op het eigen terrein dient te worden afgevoerd. Het project ‘Van grijs naar groen paradijs’ was hiermee een feit.
Het groene paradijs
In de zomer van 2021 kunnen we met recht constateren dat er een groen paradijs is ontstaan. Het oude, grijze, saaie schoolplein is omgetoverd tot een groene oase met als doel de leerlingen te stimuleren zoveel mogelijk tijd buiten door te brengen. Er is een heus buitenlokaal waar lessen gevolgd kunnen worden en er zijn twee moestuinen, een volière, een wadivijver met vissen en kikkers, er staan fruitboompjes en honderden planten en bloemen zijn geplant om een aangename plek te creëren. Tevens is er plaats voor sport en spel dankzij een pannakooi van 10 meter waarin basket- en voetbal gespeeld kan worden en er staat een pingpongtafel. Bovendien is er genoeg zitgelegenheid om in pauzes en tussenuren buiten te vertoeven.
In dit groene paradijs sprong de lelijke grijze muur van de gymzaal in het oog, maar niet positief. Na een bezoek van burgemeester Birgit op de Laak en wethouder Peter Koolen werd besloten Alfons Bruekers te vragen om mee te denken over de afbeelding die op deze muur zou moeten komen en het bijbehorende verhaal. Respect voor de geschiedenis van Nederweert met een knipoog naar het heden was de opdracht. Alfons attendeerde de directeur van de school, Marisol Becerra, op een ambacht dat uniek was voor de Peelstreek, te weten het turfsteken. Turf diende als brandstof om huizen en boerderijen te verwarmen. Er werd op meer plaatsen in Nederland turf gestoken, maar nergens zo intensief en langdurig als in de Peel.
Turf werd uit de vaak metersdikke veenlagen opgegraven. Turfsteken was zwaar en risicovol werk, en het was een ambacht dat van vader op zoon overging. Voor het op maat steken van de turfblokken werden allerlei soorten speciale schoppen gebruikt. De natte gestoken turf werd vervolgens in de buitenlucht gedroogd, gestapeld in hoge holle schranken. Dat zijn een soort gestapelde torentjes die taps toeliepen (voor de stevigheid) en waarin de wind vrij spel had. Wanneer de turf droog genoeg was werd deze naar de boerderij vervoerd.
Graffiti artiesten Gart Smits en James Jetlag brengen in hun werk dit typische ambacht terug naar 2021, door een leerling af te beelden die in een groene omgeving voor een schrank zit met een smartphone in zijn hand. Zou hij naar huis appen om aan te kondigen dat het huis snel weer verwarmd kan worden, dankzij het gedroogde turf? De openheid van de turfschrank symboliseert de verbondenheid van onze school met de natuur. De robuuste en toch lenige vorm van de stapel staat voor ons onderwijsprogramma en hoe we onze leerlingen gereedmaken voor de uitdagingen van de moderne maatschappij.
Gift van McDonald’s Nederweert
Dit schitterende kunstwerk met afmetingen van 16 bij 6 meter is mede mogelijk gemaakt dankzij een gift van McDonald’s Nederweert ter ere van hun jubileum. Dertig jaar geleden, op 30 juni 1991, openden zij een vestiging in Nederweert. Een McDonald’s vestiging die bekend is bij vele automobilisten binnen en buiten Limburg.
Er zijn nog geen reacties geplaatst