Dinsdagmiddag heeft het college van burgemeester en wethouders de felicitaties overgebracht aan het diamanten bruidspaar de heer en mevrouw Jacobs-van de Moosdijk uit Ospel. Op maandag 5 mei was het paar 60 jaar getrouwd en hebben dat groots met alle vrienden en bekenden gevierd.
Diamanten bruidspaar
Jacobs-van de Moosdijk
Toon Jacobs werd geboren op 16 november 1927 als oudste zoon van Zjang Jacobs en Anna Dirkx in een gezin van acht kinderen. Dien werd geboren op 13 oktober 1924 als jongste dochter van Jacobus (Kuib) van de Moosdijk en Maria Ceelen in een gezin van zeven kinderen. Beiden gingen naar de lagere school in Ospel. Vanaf hun twaalfde jaar werkten ze al mee op het boerenbedrijf van hun ouders.
Toon was 17 jaar toen hij Dien op de dansvloer tegenkwam en haar ten dans vroeg. Maar Dien zei dat ze eerst haar haar wilde kammen. Toen Toon haar later die avond vroeg of ze zich gekamd had en zij de vraag met ja beantwoordde, dansten ze met elkaar. Er was meteen een klik. Na een half jaar kregen ze officieel verkering die ruim acht jaar duurde.
Op 5 mei 1954 trouwde het stel en werd de boerderij van de ouders van Dien overgenomen. Samen breidden ze het bedrijf gestaag uit. Toon heeft zo ongeveer zijn hele werkzame leven gebouwd. Was het niet een nieuwe stal, dan was het wel hun boerderij die hij van tijd tot tijd renoveerde en waar ze nu nog steeds wonen. De bekroning op alle bouwactiviteiten van Toon was de opening van een ultramoderne koeienstal met de 1000ste melkmeting van Westfalia, die vanuit een grote regio bezoekers trok.
Toon en Dien kregen vier kinderen, Jac, Annie, Maria en Jan, die op hun beurt negen kinderen kregen. De jongste zoon, Jan, nam in 1994 het bedrijf over. Dat was het mooiste dat Toon en Dien kon overkomen: het voortzetten van hun levenswerk. Daar waar Toon graag zelf bouwde, had hij goede hulp van zijn vrouw Dien. Zij was een natuurtalent op het vlak van techniek en elektra en deed ook alle klussen. Dien werkte liever mee op de boerderij dan in het huishouden, hoewel dat laatste natuurlijk ook moest gebeuren. Tot op de dag van vandaag houdt zij alles bij op techniekgebied. Zo heeft ze een tablet waar ze het world wide web mee bezoekt en skypet ze met haar kleinzoon Joost in Amerika.
Toon en Dien hebben hun hele leven hard gewerkt en ook veel plezier gemaakt. Hun motto: “Als je hard werkt, mag je ook feesten”. Zo gingen zij bijvoorbeeld samen naar de danscursus waar ze brons en zilver haalden. Later werd hij een fervent beoefenaar van de beugelsport en sleepte hij regelmatig een prijs in de wacht. Toon en Diens leven stond in het teken van geluk, maar dat werd in 1996 verstoord toen Toon een zware hersenbloeding kreeg. Dankzij een intensieve revalidatie, een ijzersterke wil en de zorg van Dien kwam hij er weer bovenop. Veel verdriet was er door het overlijden van hun oudste zoon Jac. Maar Toon en Dien vonden bij elkaar de kracht om dit grote verlies te dragen.
De laatste maanden bleef het spannend of het 60-jarig huwelijksfeest wel door kon gaan. Beiden lagen namelijk afwisselend in het ziekenhuis. Maar ook nu, allebei bijna 90 jaar, zijn ze sterk. De kinderen zijn blij en bevoorrecht dat ze het diamanten huwelijk van hun ouders volop kunnen vieren en ze hopen hen nog lang in hun midden te hebben.
Er zijn nog geen reacties geplaatst