Aan de mirakels van een gewone zondag. De zon scheen vandaag volop, het was – 3 november 2024 – echt een dag voor terrassenweer. Het natte gras likte weliswaar aan je voeten, maar de schoonheid van het alledaagse was onovertrefbaar. In de Peel was ’t hartstikke druk met voetvolk en koffiedrinkers, om de gebakseters maar niet te vergeten. Voor het eerst worteltaart gegeten, het is een gezonde hap die ook nog lekker is.
Aan de mirakels van vandaag. Ik voelde de bui al hangen voor Max Verstappen, was bang dat-ie in Interlagos te Brazilië weer een off-day zou hebben. Dacht: dit brengt geluk. En ik trok het oude t-shirt van Queen aan met daarop een afbeelding van de vier mannen voor de hoes van het album The Miracle. Wat gebeurde er s’avonds? Max won na lange tijd weer eens. De opluchting nabij. Zal ik dit t-shirt toch maar wat vaker dragen? Het is overigens heel gewiekst om niet teveel van je oude shirts weg te gooien. Je wordt er zo nostalgieloos van.
Aan de mirakels van vorige week. Twee geweldige concerten mee mogen maken. Eentje van een al wat oudere band, Deep Purple, en de ander van een jongere band, Robert Jon & The Wreck. De ouden deden het geweldig, de jongeren waren beter. Misschien wel het beste concert van het afgelopen jaar. Zoveel speelsheid en variatie. En dat in de Bosuil te Weert, waar wel meer van dat soort concerten te bewonderen zijn. Is er dan toch nog hoop voor de jongeren die samen moeten zien te spelen?
Aan de mirakels van gisteren. Gisteren was er een gezellig dinertje met vrienden. En dat is al een heel mirakel op zich. Velen zitten immers in hun eigen wereld opgesloten. Of dit nu door ziekte, lichamelijke of geestelijke beperkingen, oorlog, armoede, wanhoop, eenzaamheid komt. De mirakels zijn de wereld nog niet uit, getuige de redding van de vrouw in de auto te Spanje. Maar wat hadden we toch gelachen gisteren. De lach verdrijft vele zorgen. En opent meerdere deuren.
Aan de mirakels van morgen. Morgen is er weer een nieuwe dag. Aangezien ik nog lang niet aan mijn pensioen hoef te denken, wordt het gewoon een werkdag. En wel in Weert, waar al zoveel activiteiten worden georganiseerd. Het is gewoon een mirakel om te werken, zolang dat je dat nog kunt en wilt. Een taxichauffeur zei ooit: ‘Werken is het mooiste wat er is’. Verhalen schrijven, hoort dat daar ook bij? Want dan ben ik het zeker met hem eens.
Aan de mirakels van komende week. De nieuwe president van de Verenigde Staten wordt gekozen. Het zou een enorm mirakel zijn als Kamala Harris als winnares wordt uitgeroepen. Als eerste vrouw, dat is ook een belangrijk gegeven. Kunnen we dan de wereldvrede beter garanderen? Dat is te hopen, ze ziet er immers wat beter uit dan al die verknipte figuren. Misschien maakt u ook nog een mooi mirakel mee? Dat zou wel heel toevallig zijn na het lezen van deze tekst. Maar toeval bestaat niet, alles heeft een reden en een gevolg.
Aan de mirakels van de paarse revolutie. Paars is de kleur van luxe en ook van de lhbti-ers onder ons. Maar dat heeft er niets mee te maken. Paars is gewoon een mooie kleur, refererend aan Deep Purple, de paarse kabinetten, vertrouwen op eigen gevoel. Gaat u deze week ook in met veel zelfvertrouwen? Dan houdt u de paarse revolutie al heel goed overeind. Hoe meer zelfvertrouwen men uitstraalt, des te minder hoef ik mij over u zorgen te maken. En dat is nou net niet wat ik wil hebben, want dan heb ik minder op te merken en is de cirkel te snel rond. Dus wees paars, maar dan met mate!
Werner Bloemers, november 2024.
Er zijn nog geen reacties geplaatst