De boer, doorgaans een typisch nuchtere agrariër die door middel van weinig woorden zijn standpunten kenbaar maakt. Vaak robuuste mannen met handen als kolenschoppen die iedere dag voor dag en dauw hun land verzorgen. Vaak ook zonderlingen, introverten die weinig behoefte hebben aan sociale interactie.
Gehuld in een bevlekte blauwe overall met bijpassende laarzen struinen zij zwijgzaam hun zonderlinge erf af. Ze speuren fronsend hun uitgerekte akkers af, in de hoop een lief boerinnetje te vinden om ’s avonds de broccoli mee te delen. Tevergeefs, de vaak non-verbale versierpogingen van de aardappelverbouwers missen doel. De liefde blijft buiten de stal.
Er breekt echter een nieuw tijdperk aan voor de boer. De ooit zo aseksuele boer is bezig aan ware opmars. Het charmeoffensief van de grasprietkauwers groeit dan ook gestaag. Allemaal te danken aan o.a. de Boeren Tom, Theo en Willem. Zij kregen, in samenwerking met de rest van de Boer Zoekt Vrouwkandidaten, 2388 sollicitatiebrieven voor hun openstaande liefdesvacatures. De boeren worden hiermee in één klap op een romantisch voetstuk geplaatst. Vrouwen willen niets anders meer. De (inter)nationale Romeo-status komt in alle vrouwelijke eisen terug; vrouwen blieven geen man meer zonder rouwrandjes of legbatterij. De romantische vrouwendroom is dan ook helemaal compleet als hun veeverzorger haar komt ophalen in zijn ronkende John Deere-tractor. Kortom: de hedendaagse boer fungeert als hét opkomende sekssymbool van het platteland.
Het is ze ook gegund die boeren. Jarenlang was het enige stukje bloot dat ze zagen de ronde welving van een koeienuier. Boeren zijn nooit sexy geweest. Tot nu, het programma Boer Zoekt Vrouw tovert menig akkerbouwer om tot sekssymbool. De wereld staat op z’n kop voor de boeren. Ze prijzen zich dan ook rijk met deze stortvloed aan vrouwelijke aandacht. Ze kijken niet meer op één meer of minder. Er is immers geen hand vol, maar een land vol.
Er zijn nog geen reacties geplaatst